วัฒนธรรมชาอังกฤษอธิบายโดยชาร์ลส์ดิคเก้น

ชาร์ลส์ดิคเก้น (1812-1870) ในฐานะนักเขียนที่มีชื่อเสียงไม่ใช่คนแปลกหน้าสําหรับคนส่วนใหญ่ ผลงานของเขา "Pickwick Gaiden", "เด็กกําพร้าในหมอก", "ช่วงเวลาที่ยากลําบาก" และ "เรื่องราวของสองเมือง" ยังคงถูกตีพิมพ์ในวันนี้

เหตุผลที่ Dickens ได้รับความนิยมอย่างมากคือเขาสร้างคนเล็ก ๆ ที่เห็นอกเห็นใจในสถานการณ์จริงและใช้ brushstrokes ที่สดใสเพื่อถ่ายทอดและวิพากษ์วิจารณ์ความเป็นจริงทางสังคมของอังกฤษในเวลานั้น ดังนั้น Engels จึงยกย่องเขาว่าเป็น "ธงแห่งเวลา" อย่างไรก็ตามมันเป็นความเสียใจเล็กน้อยที่แม้ว่าวัฒนธรรมชามักจะปรากฏในผลงานของ Dickens แต่เกือบจะไม่มีใครให้ความสนใจเป็นพิเศษกับมัน

ในฐานะนักเขียนที่มีชื่อเสียงระดับโลก Dickens นั้นอุดมสมบูรณ์อย่างไม่ต้องสงสัย แต่ชื่อเสียงของเขาขึ้นอยู่กับนวนิยายเรื่อง "Pickwick Gaiden" งานนี้ตีพิมพ์ในปี 1830 บอกเล่าเรื่องราวของ Pickwick และเพื่อนสามคน การเดินทางการมองเห็นและการได้ยินเรื่องราวที่น่าสนใจประกอบด้วยภาพที่มีสีสันของชีวิตในสังคมอังกฤษในศตวรรษที่ 19 ซึ่งแสดงให้เห็นถึงผู้คนจากทุกเดินชีวิตในสังคม ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสถานการณ์การดื่มชามักอยู่บนกระดาษสะท้อนให้เห็นถึงวัฒนธรรมชาของอังกฤษในเวลานั้น

ชาเข้าสู่สหราชอาณาจักรในศตวรรษที่ 17 มันกลายเป็นที่นิยมในหมู่ขุนนางแล้วค่อยๆแพร่กระจายไปยังชั้นล่างของสังคม ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 18 มันได้รับความนิยมในทุกเดินชีวิต ในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 19 ที่อธิบายไว้ในชีวประวัติ Pickwick ฉากการดื่มชาเกือบทุกที่ในสังคมอังกฤษ:

ในงานเต้นรํา Winkel ปลอมจงใจเชิญแม่ม่ายที่ร่ํารวยมาเต้นรําและแสดงความเป็นการต้อนรับที่ดีให้บริการชาสุภาพสตรีเทไวน์และมอบบิสกิต ในโรงแรม Pickwick รับประทานอาหารเช้ากับสหายแฮมไข่กาแฟชา ฯลฯ ถูกกวาดไปโดยลม ในงานเลี้ยงน้ําชาที่จัดขึ้นเพื่อวิ่งเพื่อรัฐสภาผู้หญิง 45 คนมาและเมื่อพวกเขาจากไปแต่ละคนได้รับร่มกันแดด ในบาร์ชายสูงกําลังดื่มชากับแม่ม่ายและเขาแนะนําเธออย่างจริงจังว่าจะไม่เป็นม่ายอีกครั้งในอนาคต เมื่อจัดงานเลี้ยงเจ้าของร้านเทียมจะนํากาน้ําชาเงินสเตอร์ลิงขวดเนยและชามน้ําตาลออกเพื่อตกแต่งโต๊ะ เมื่อให้ความบันเทิงแก่แขกที่บ้านนาง Badr เตรียมชาที่เงียบสงบและอาหารร้อน ในพิธีแต่งงานมีการสร้างโปรแกรมใหม่อย่างต่อเนื่องและบรรยากาศก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง แน่นอนว่าชาและกาแฟแยกกันไม่ออก ในการประชุม "ผู้หญิงดื่มชาไปยังจุดที่น่าตื่นตาตื่นใจ"; ในห้องชาของรีสอร์ทท่องเที่ยว Bath หญิงสูงอายุและสุภาพบุรุษนั่งอยู่ที่นั่นพูดคุยเกี่ยวกับการนินทาของพ่อแม่ของจาง Li Jiakuan; ใน "สวนสเปน" "Garden Tea House" ใน "นั่งลงสักครู่"ถาดชาอยู่ที่นี่จานรองของเจ็ดถ้วยชาขนมปังและเนยมีมาก"

ฉากการดื่มชาที่แสดงใน "Pickwick Biography" มีสีสันรวมถึงปาร์ตี้เต้นรําโรงแรมปาร์ตี้น้ําชาครอบครัวพิธีแต่งงานการประชุมรายเดือนและสวน อาจกล่าวได้ว่าชาได้รับการรวมเข้ากับทุกแง่มุมของชีวิตทางสังคมในหมู่พวกเขาชาวอังกฤษในเวลานี้ไม่สามารถทําอะไรได้หากไม่มีชาอีกต่อไป

นอกเหนือจากการอธิบายฉากการดื่มชาบ่อยครั้งแล้ว Dickens ยังสัมผัสกับประเด็นสําคัญหลายประการที่เกี่ยวข้องกับการดื่มชาใน "ชีวประวัติ Pickwick" เมื่อรวมภูมิหลังทางประวัติศาสตร์ในเวลานั้นเราสามารถมีความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

"น้ําเป็นแม่ของชาและหม้อเป็นพ่อของชา" โดยธรรมชาติแล้วการทําชาแยกออกจากกาน้ําชาหรือชุดชา นอกจากนี้ยังนําเสนอใน "Pickwick Gaiden" ซึ่งกล่าวถึง "กาน้ําชาเงินบริสุทธิ์" และ "กาน้ําชา" โลหะอังกฤษ "กาน้ําชาดําเล็ก ๆ น้อย ๆ "ช้อนเงินจริงและถ้วยพอร์ซเลนจริง" ฯลฯ พอร์ซเลนเป็นการสร้างที่ดีของจีนและสินค้าโภคภัณฑ์ที่สําคัญในการค้าชิโนต่างประเทศ ก่อนที่พวกเขาจะได้รับจํานวนมากของพอร์ซเลนจีนและผลิตพอร์ซเลนด้วยตัวเอง, อังกฤษถูกนํามาใช้ในการใช้เครื่องปั้นดินเผาหรือโลหะ. เครื่องเงินเป็นที่นิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่คนร่ํารวย หลังจากสัมผัสกับพอร์ซเลนแล้วยังมีช่างฝีมือที่มีทักษะที่สามารถเลียนแบบและทําชุดชาโลหะได้ ใช้ทั้งชุดชาพอร์ซเลนจีนและชุดชาโลหะในประเทศ สิ่งที่น่าสนใจกว่าคือพอร์ซเลนจีนได้รับความเสียหายหรือเพื่อความงามและชาวอังกฤษจะใช้ทองคําและเงินเพื่อซ่อมแซมหรือตกแต่ง การก้าวเข้าสู่พิพิธภัณฑ์วิคตอเรียและอัลเบิร์ตที่มีชื่อเสียงไม่ใช่เรื่องยากที่จะเห็น "การสร้าง" ด้วยลักษณะอังกฤษที่มอบให้ในเวลานั้น

ใน "Pickwick Biography" ชุดชาต่าง ๆ ถูกกล่าวถึงหลายครั้งและแสดงให้เห็นถึงความขนานของกาน้ําชาเซรามิกและชุดชาโลหะในเวลานั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

นอกจากชุดชาที่โดดเด่นแล้ว "Pickwick Gaiden" ยังแสดงให้เห็นถึงวิธีการดื่มชาที่นมและน้ําตาลเพิ่มความรักของอังกฤษลงในชา เมื่ออธิบายการดื่มชา Dickens เขียนเกี่ยวกับ "กาน้ําชาเงินบริสุทธิ์ขวดเนยและแผ่นน้ําตาล" โดยไม่ได้ตั้งใจ ขวดเนยเต็มไปด้วยครีมหรือนมตามธรรมชาติและถาดน้ําตาลเต็มไปด้วยน้ําตาลซึ่งสามารถอธิบายได้ในคําไม่กี่คํา ในเวลานั้นชาวอังกฤษต้องเพิ่มครีม (หรือนม) และน้ําตาลลงในชาของพวกเขาและการปฏิบัตินี้ยังคงดําเนินต่อไปแม้ในวันนี้

ทําไมคนอังกฤษถึงเพิ่มครีมหรือนมลงในชาของพวกเขา? อันที่จริงนี่เป็นการแสดงออกที่ท้อใจของเศรษฐกิจแบบดั้งเดิม แตกต่างจากจีนโบราณการเกษตรในยุโรปตะวันตกไม่ใช่อุตสาหกรรมการปลูกอย่างหมดจด สัดส่วนของการเลี้ยงสัตว์ป่านั้นสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเพราะยุโรปมีที่ดินป่าที่ติดกันมานานอุดมไปด้วยหญ้าป่าและผลไม้ป่าและตามธรรมชาติมีเงื่อนไขในสต็อกปศุสัตว์ นอกจากนี้ยังมีเหตุผลทางเทคนิค ยุโรปตะวันตกยังไม่ได้พัฒนาการทําฟาร์มแบบเข้มข้นสไตล์จีน วิธีการทําฟาร์มค่อนข้างกว้างขวาง มีความจําเป็นต้องตั้งที่ดินฟอลโลว์เพื่อฟื้นฟูความอุดมสมบูรณ์ของทุ่งนา ที่ดินที่ร่วงหล่นยังให้ความสะดวกสบายในการเลี้ยงปศุสัตว์ การเลี้ยงสัตว์เลี้ยงได้รับการพัฒนาค่อนข้างและผู้คนคุ้นเคยกับเนื้อสัตว์นมและอาหารอื่น ๆ ตามธรรมชาติ ประเพณีการบริโภคอาหารนี้ยังคงดําเนินต่อไปในสหราชอาณาจักรเป็นเวลานาน ดังนั้นจึงเป็นธรรมชาติที่จะเพิ่มครีมหรือนมเมื่อดื่มชา

นอกจากครีมหรือนมแล้วชาวอังกฤษยังเพิ่มน้ําตาลจํานวนมากลงในชาซึ่งส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบจากบรรยากาศของเวลา ด้วยการล่าอาณานิคมของยุโรปทั่วโลกสวนอ้อยได้พัฒนาไปทุกที่ สหราชอาณาจักรส่วนใหญ่ผลิตน้ําตาลในอินเดียตะวันตก คนที่รักความหวานไม่มีน้ําตาล การบริโภคน้ําตาลอ้อยจํานวนมากได้กลายเป็นแนวโน้มทางสังคม มันเป็นธรรมชาติที่จะดื่มชา นอกจากนี้ยังควรเพิ่มและโดยการทําเช่นนั้นก็ยังสามารถปกปิดส๋วมของชาซึ่งสอดคล้องกับรสชาติของอังกฤษ ขวดครีมและถาดน้ําตาลที่กล่าวถึงโดย Dickens เป็นภาพสะท้อนของลักษณะการดื่มชาของอังกฤษ